Ik groeide op als oudste van 2 meisjes in een gezin met zelfstandige ouders. Er werd hard gewerkt en er was weinig tijd voor ons. Zo ging dat nu eenmaal. Al snel leerden mijn zus en ik ‘onze plan trekken’ en ik was daardoor een kind dat al jong zorgde en verantwoordelijkheden nam die niet thuishoren in het leven van een jong meisje.

Mijn ouders scheidden, mijn moeder werd depressief en mijn zus werd ziek. En ook daar werd de last op mijn schouders groot.

Na mijn studies ‘ontsnapte’ ik naar Frankrijk waar ik gedurende 6 jaar verschillende hotels leidde. Een heel leuke –maar veeleisende – job.

Rond mijn 30ste keerde ik terug naar België, volgende avondschool en startte er een eigen bloemenzaak (een kleinemeisjesdroom…) en leefde voor mijn passie.

Het waren vaak lange dagen en korte nachten en de financiële druk was groot, maar mijn groene vingers leefden zich uit en ik genoot!

Al duwde een complexe slopende relatie mijn stressmetertje nog verder in het rood…

Ik voelde stilaan de vermoeidheid, geraakte steeds sneller geïrriteerd, voelde hoe de vreugde stilaan uit mijn leven verdween en hoe het steeds meer ‘volhouden’ werd.

Maar ik was een ‘taaie’, en die geven niet snel op.

De relatie hield geen stand en de bloemenwinkel sneuvelde in ‘de Werf van de Eeuw’ in Antwerpen.

Een beetje rust na al die stresserende jaren zou deugd doen voelde ik.

Ik stapte in het bedrijfsleven, had wisselende jobs en ontmoette mijn huidige man.

Het werd allemaal wat rustiger en wat makkelijker maar de drive die ik eens voelde die kwam niet terug.

Ik had alles wat ik nodig had en meer, maar het voelde zo leeg en hol allemaal.

Na een rondreis in Canada kochten mijn man en ik (de ruïnes van) een vierkantshoeve in het Pajottenland.

Noem het een ‘coup de foudre’, de ‘hand van God’ of lotsbestemming, mijn man en ik voelden dat we hier moesten zijn en dat dit project voor ons was.

Het was een nieuwe uitdaging en ik voelde mijn enthousiasme weer oplaaien!

Vol goede moed (en een beetje naïef) begonnen we eigenhandig aan de verbouwingen.

Vier jaar lang spendeerden we weekends, vakanties en feestdagen op de werf. We braken af, bouwden op, steen voor steen, dakpan voor dakpan.

Na een zomerverlof waarin we 3 weken keihard werkten gaf mijn lichaam er de brui aan. Ik was doodop, huilde dagen na elkaar en geraakte mijn bed niet meer uit.

De huisarts schreef me 2 weken rust voor maar dat bracht geen beterschap. Na nog 2 weken rust voelde ik me alleen maar slechter. Nog een maand later was ik nog slechts in staat om te liggen. Praten werd te vermoeiend, zelfs ademen was een inspanning.

Vele artsen stelden vele diagnoses. Ik leverde liters bloed en verzamelde scans en echo’s en een hele collectie medicatie maar beterschap kwam er niet.

Op mijn 35ste verjaardag kreeg ik de diagnose ‘chronisch vermoeidheidssyndroom’.

Doodmoe – levenslang – geen genezing mogelijk.

Ik crashte helemaal… maar diep vanbinnen schreeuwde een stem dat het allemaal niet klopte, dat ze het gewoon niet wisten. Ik was vastberaden om te gaan begrijpen wat er met mij aan de hand was en ik zou beter worden!

Ik ging natuurgeneeskunde studeren. En alles wat ik leerde testte ik uit op mezelf. En het hielp! 2 jaar lang natuurlijke voeding zonder allergenen, detox kuren en kruiden brachten beetje bij beetje wat energie weer. Traag maar zeker voelde ik beterschap komen.

Totdat mijn herstel stagneerde. Mijn fysieke lichaam was hersteld maar ik miste de gedrevenheid en de levensvreugde die ik ooit had. De sprankel was weg en een vreemde ‘zwaarte’ bleef mijn lichaam verlammen. Hoop en wanhoop wisselden elkaar af. Soms voelde ik me echt moedeloos, maar de drang naar beterschap was groter.

Ik zocht verder en boorde een nieuwe laag ‘ziekmakers’ aan. Oude trauma’s, diepe onverwerkte emoties en een hele hoop onbewuste overtuigingen passeerden de revue. En iedere sessie EFT (ik was ondertussen de jaaropleiding gestart) bracht meer vrijheid en energie!

En toen kwam Familieopstellingen op mijn pad. En ook die opleiding en stages ruimde enkele serieuze verstrikkingen op.

Ik begreep steeds meer waarom mijn lichaam het opgegeven had en keek met steeds grotere verbazing naar de onmetelijke intelligentie van mijn lijf.

Iedere klacht droeg een boodschap in zich. Elk ongemak bracht iets aan het licht dat opgeruimd moest worden.

Het werken met mensen tijdens de vele stages voor de talrijke opleidingen gaven me ontzettend veel voldoening, en ik startte een eigen praktijk.

Ik wilde van de daken schreeuwen wat ik allemaal ontdekte, zo enthousiast werd ik.

Door passie gedreven verdiepte ik me verder in de vele lagen waarin wij als mens kunnen ophouden te functioneren. Fysiologisch – emotioneel – systemisch- energetisch- spiritueel.

Eens je de taal van het lichaam gaat praten is de eenvoud van de oplossingen vaak wonderbaarlijk.

Ik kijk met andere ogen naar (vaak chronische ‘ongeneeslijke’ ) fysieke klachten en pas toe bij mijn cliënten wat ik geleerd en zelf ervaren heb. Mensen worden beter, vaak spectaculair snel.

Ik voelde me nederig en dankbaar dat deze wereld zich aan me openbaarde.

In heel dit proces gebeurde er iets. Ik leek een extra zintuig te ontwikkelen (of was het herontdekken?) voor de oorsprong van iemands klacht of blokkade. Tijdens een gesprek diende de informatie zich aan op een manier die me onbekend was.

Zoekend naar begeleiding op dit mysterieuze pad kwam het sjamanisme en daarmee deed een nieuwe magie zijn intrede in mijn leven.

Een universele intelligentie werd zichtbaar en een nieuwe dimensie opende zich.

Onder begeleiding van 2 sjamanen bewandel ik verder dit pad en integreer die wijsheid in mijn dagelijks leven en in mijn werk. In 2017 werd ik geïnitieerd in de sjamanistische trauma healing door Chief Dancing Thunder.

De magie is vaak ‘mindblowing’ en mijn vertrouwen in de kracht van deze universele intelligentie is groot.

Ik ervaar telkens weer hoe aan mijn geestesoog verschijnt wat cliënten weerhoudt van gezond en vrij te leven, hoe de oplossingen zich aandienen en hoe healing plaatsvindt.

In werken met deze universele krachten ligt mijn gave voor deze wereld.

In mijn praktijk begeleid ik nu vooral vrouwen op het pad naar hun eigen unieke bron en help hun stap voor stap op te ruimen wat hun weerhoudt om in hun eigen kracht te staan.

En die vierkantshoeve?

Wel, mijn man en ik bouwen verder aan deze bijzondere plek.

Dit jaar loopt een proces van 10 jaar ten einde. 10 jaar van bouwen en verbouwen, aan onszelf en aan deze prachtige hoeve waarmee we onlosmakelijk verbonden zijn.

Dit jaar open wij de deuren van ‘Aletheia’, een spiritueel centrum waar oude kennis weer levend wordt, en een B&B: plek voor rust en heling, bezinning en persoonlijke groei waar spiritualiteit als onderstroom aanwezig is

Neem alvast een kijkje:

www.Aletheia.one

​

O Mitakuye Oyasin

We are all related.

Wees welkom.

Astrid